anneliğin kan bağından öte olduğunu öğreten küçük kıza..

yüreğinin götürdüğü yere giden başınabuyruk bir kadın...

bu kadına gülümsemeyle eşlik eden bir adam...

ve varlığıyla bu kadını terbiye eden bir melek...


kübra'nın hikayesi bunlar..







10 Ağustos 2010 Salı

özledi tabi meleğim

babayla anne hastanede uyumak zorunda kalınca özleme dayanamayan kübra,sürekli sorgular:

'babacım iyi oldunmu sen?'
-oldum kızım az kaldı..
'karnın ağrıyomu?'
-hayır
'sırtın ağrıyomu?'
-hayır
'eeeeee gel o saman ben karnına bincem!!'
.......

'babacım iyi oldunmu sen?'
-minik kaldı kızım..
'karnın iyileşsin,zil çalsın,ben kimsin diyiim,sen gel tamammı?
-tamam akkım...

sen olmasan nasıl dayanırdık bunca şeye...iyi ki bizimlesin minik farem...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder