anneliğin kan bağından öte olduğunu öğreten küçük kıza..

yüreğinin götürdüğü yere giden başınabuyruk bir kadın...

bu kadına gülümsemeyle eşlik eden bir adam...

ve varlığıyla bu kadını terbiye eden bir melek...


kübra'nın hikayesi bunlar..







6 Mayıs 2012 Pazar

yeniden....

meleğim, uzun çoooooooook uzun bir aradan sonra yine buradayız işte...neler sığdırdık bu 1.5 yıla...geldi geçti..ezerek geçti...canımızı yaktı...ama şükür ki beraberiz... bundan sonra yola 2 kişi devam ediyoruz..babamızı sonsuzluğa uğurladık, hergün sevgimizi katıp dualarımızı yolluyoruz ama artık SEN ve BEN varız...Artık bu ev anneyle Kübra'nın evi...Aile resimlerinde babanın yanına dede de çiziliyor...Küçücük yüreğin neleri kaldırıyor...İyi ki varsın..İyi ki benimsin...benimlesin...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder