teşekkür

daha apartmanın kapısından girerken sesini duyarım...

*hokgeldin akkıııım.. (hoşgeldin aşkııım)

girer girmez kollarını açıp kocaman sıkı sıkı sarılır...'özledin mi beni?' derim..

*çop ösledim bılakma.. (çok özledim birdaha bırakıp gitme) der başını süzülerek büküp... ben yokken yaptığı resimleri koşarak getirir..dakikalarca ayakta anlatır...kafamı kaldırmama bile izin vermeden...

*babacı nerde?..der..'hastanede doktor amcalar iğne yapacak ilaç verecekler hemen gelecek' derim...

*yasık olar babacı ine olmasın çolabi giyer kaaağnı aarımas...(yazık olur babaya iğne yapmasınlar,çorabını giyer karnı ağrımaz) der...

bazen hayatın teranesinde ihmale gelirse :

*kübba çop üsüldü hadi balkısım yap..(kübra çok üzüldü hadi balkızım diye sev)..der..

velev ki ben çocuklaşır sesimi yükseltirsem :

*ben çop üsüldüm bağılma...der boynunu büker...'özür dilerim affettin mi beni' derim...

*affettim isin verdim kucak yap.. (izin verdim sarılabilirsin) der...

aylar önce sadece bir kere yanında bana sesini yükselten bir hastane görevlisinden bahsetmiştim...her yemekten sonra kollarına bakar :

*anneciii sen üsülme ben korurum bak güçlü oldum...der...

bazen gözlerim dolar :

*annecii sen üsülme ben seni seviyamm..der...uyurken saçlarımı hatta ayaklarımı öper...biraz keyifsiz görünsem herkesi susturur :

*annecinin bası aarıyoo ses bapma...der...

'gıgı'sını kimseye öptürmez..*gıgı annenin elleme...der...eğer ödül kazandın ne istersin dersem...*büyük yataaaak..(senin yatağında beraber yatmak)..der..ödül onamıdır banamıdır bilinmez...

kimsenin bana gösteremeyeceği şefkati gösteren bu meleğe ben mi annelik yapıyorum...yoksa onun gölgesine sığınıp hayata tutunmaya çalışan bana, o mu annelik yapıyor...

ne olduysa oldu..nasıl olduysa oldu.. neyse ki oldu, iyi ki oldu...

bana bunları yaşatan balkızıma, bana bu meleğe anne olma fırsatı veren aşkıma, bu meleği dünyaya getirerek hayatımıza sokan biyolojik anne ve babasına sonsuz minnettarım..

mevla onu benden, beni ondan hiç ayırmasın inşallah...